Nog maar een uurtje te gaan en dan was het eindelijk zover. Hier hadden ze maanden voor gewerkt en nu lag de beloning voor het grijpen.

Zijn gedachten sprongen alle kanten op. De ervaringen van de afgelopen maanden schoten door zijn hoofd. Serieus instuderen en ook veel ontspannen lachen en verloren vocht weer aanvullen.

Gisteravond nog, aan de bar van het Dorpshuis. Naarmate de drank naar binnen ging kwamen steeds sterkere verhalen naar buiten. Ook was er ineens een discussie over van wie ons land nu eigenlijk was. Met een Marokkaanse burgemeester en een Palestijnse ‘Dichter des Vaderlands’. Vooral dat laatste leverde veel stof tot discussie op en voor de beheerder veel omzet.

Nu even weer bij de les jongen, want de dirigent kwam binnen voor een laatste inzinger. Met veel overtuiging denderden de mannen door de noten. Je voelde de spanning maar ook was er de lach van de ontspanning. Want het was als een geintje begonnen en dat ze nu in de finale stonden had niemand kunnen denken. Ze waren altijd zichzelf gebleven en hadden zich met veel inzet door de verplichte nummers geworsteld. Maar steeds was er weer de doorbraak geweest met de eigen nummers. Daarmee hadden ze ook keer op keer de volgende ronde gehaald dankzij alle stemmen van het thuisfront. Ze hadden zich op De Veluwe een slag in de rondte gebeld en ge-smst. Maar het was gelukt en nu ging het om de hoofdprijs.

Met de bassen voorop liepen ze de gang in naar de studio. Omdat hij even niet oplette zag hij die lage balk niet en…..

Met een dreun in zijn hoofd werd hij wakker. Hij had zich half naast het bed gedraaid en was met zijn hoofd tegen het nachtkastje beland.

Wrijvend aan zijn hoofd schoot hem de droom van zonet te binnen. Hij nestelde zich in zijn dekbed, deed zijn ogen dicht en maakte met een glimlach om de mond de droom verder af.

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *