De website van Kees Fielstra

Natuurlijk is dit een heel raar woord. Dat een vis zwemt, is heel normaal. Maar hoe een vis zwemt en waar die dat doet, daar zijn nogal verschillen te ontdekken.

Een zoetwateraquariumvisje doet het in een bak binnen, met veel kleine soortgenoten tussen meestal nepgroen en plastic rotspartijen.

De haring doet het in scholen. Niet om taal of aardrijkskunde te leren maar om zichzelf nog een beetje te beschermen tegen de aanvallende grote vissen die wel van hen houden maar dan het liefst binnen in hun maag.

De zalm doet het tegen de stroom in met vissende beren onderweg. Als ze eindelijk aan het begin van de stroom zijn aangekomen en heel veel nakomelingen hebben gelegd dan is hun leven ook gelijk voorbij.

Zo zijn er nog veel zwemmende vissen te benoemen maar het is aan de lezer om dat zelf te bedenken.

In Hein(e)kenszand in Zeeland, in de buurt van het idyllische plaatsje Nisse, ligt een heel mooi en rustig vakantiepark aan een meertje. Op het terrein is, gelegen aan dat meertje, een restaurant met een aantrekkelijke menukaart.  Aangezien het daar onlangs mooi weer was en de schrijver van dit stukje daar voor een week vakantie was neergestreken kan ik het vervolg goed beschrijven waarbij het water bijna weer in de mond loopt.

De keuze viel op een gebakken schol met garnituur. Om het gezegde dat een vis moet zwemmen en het wachten nog plezieriger te maken werd een heerlijk biertje besteld. Niet zomaar een biertje, nee er was een Belgisch tapbiertje te verkrijgen. Mooi donker van kleur in een komvormig glas en pittig van dronk: een Grimbergen dubbel dus.

Ruim een uur later was de behoorlijk grote schol, die net op het bord paste, met veel smaak naar binnen gegleden. Omdat het nog steeds heerlijk weer was en de maag heerlijk gevuld aanvoelde kon een volgend biertje meedoen in de nazit.

Deze schol heeft dus, onder mijn genot, voor de tweede maal gezwommen in een heerlijk biertje.