De website van Kees Fielstra

De beleving van de wind kan op heel veel verschillende manieren worden ervaren. Als er door instanties, die er verstand van menen te hebben, wordt gewaarschuwd voor veel wind dan slaat bijvoorbeeld bij het spoorbedrijf de boel gelijk op tilt en wordt de dienstregeling geminimaliseerd. Daartegenover worden de bewoners aan de kust er niet echt zenuwachtig van. Zoals mijn neef op dat mooie eiland het tijdens een, voor ons landrotten, flinke storm wel eens uitdrukte: “Ja, nou je het zegt, een pittig windje.”

 Op een grauwe en natte zaterdagmorgen in mei stak de driemaster op Urk van wal voor een tocht over de binnenzee. Zo’n honderd passagiers hadden zich ingescheept en niet iedereen keek uit naar de overtocht. De warme en droge ruimten benedendeks werden snel opgezocht en sommigen deden een gebedje voor een behouden vaart.

Toch waren er een aantal ‘zeebonken m/v’ die bovendeks bleven en alles wilden beleven van begin tot eind. Nadat het schip op de motor de haven uit was gevaren gaf de kapitein opdracht enkele zeilen te hijsen. Veel hoefde dat niet te zijn want er stond een pittig windje. Meer zeil kon natuurlijk wel maar dan helde het schip nog verder over en was eten en drinken en het er in houden een hele uitdaging geworden.

Was de wind bij vertrek een ruime kracht 4, na een uurtje liep die op naar 6 en soms meer. Maar de stemming kwam er goed in mede dankzij de uitgereikte muntjes. Natuurlijk werden er nog zeemansliederen gezongen en die klinken op het water toch net even anders als op het land.

De overkant werd na een paar uur varen bereikt en het schip meerde af bij het Zuiderzeemuseum in Enkhuizen.

Dit was een deel van de jubileumtrip van het Sokkenbuurt Zeemanskoor uit Ugchelen in mei 2014. Ik kan het weten want ik was er bij en heb er volop van genoten!