Als ik mijn ogen sluit en mij concentreer hoef ik weinig moeite te doen om aan warme dingen te denken. Dat kan een vakantie in binnen- of buitenland zijn. Of een terrasje met een drankje en een hapje. Of een heerlijke zweetruimte van vele graden boven nul.
Met de zon op mijn bolletje en de temperatuur met tenminste een 2 aan het begin voel ik mij heerlijk in mijn vel.
Helaas is de werkelijkheid, vooral de laatste tijd, heel anders. Het is van alle soorten weer behalve dat weer waar ik zo van hou. Je kunt natuurlijk nu roepen dat ik, net als de meeste mensen, niet zo moet zeuren over het weer. Maar toch beste leesgenoten; het weer is zeer van invloed op de geest van de mens. Ik heb daar geen onderzoek naar gedaan maar kan uit eigen waarneming u wel vertellen dat de meeste mensen vrolijker zijn bij mooi en warm weer dan bij storm, regen, hagel, sneeuw en kou.
Wat eigenlijk nog belangrijker is dan lekker warm weer is de warmte die bij mensen van binnen kan zitten. Gezien de vele ellende die dagelijks via de media tot ons komt zijn er vele koude harten. Of het nu een hele onstabiele thuissituatie voor kinderen is of een zelfdoding waarin anderen worden meegesleept; de harten zijn koud.
Bij sommigen die beslissen over de levens van anderen ontbreekt het helaas ook steeds vaker aan echte aandacht en warmte.
Hoe mensen heel snel kunnen veranderen is in de politiek heel zichtbaar. Vlak voor verkiezingen ontstaat er heel veel aandacht en soms ineens warmte; tenminste dat lijkt zo. Want zodra de stemmen zijn geteld zijn de harten meestal weer koud. Alleen de eigen wereld is dan opnieuw heel belangrijk.
Toch zijn er ook warme signalen in deze soms koude wereld. Als jonge mensen steeds vaker bereid zijn om tijd beschikbaar te stellen voor de ouderen in de samenleving is dat hartverwarmend. Deze ervaring geeft de jongeren een extra dimensie voor hun leven en dat is een hele warme gedachte!
Door je dochter en schoondochter gevraagd worden om mee te gaan naar de film de Minions is zo’n warm moment . Dat de schoonmoeder van je zoon zegt dat Douwe zo’n fijn mens is. Dat we dinsdag naar Karin en Sam in engeland gaan en dat de logeerkamer al klaar staat. Dat je elkaar niet goed kunt verstaan omdat de 1 tinittis heeft en de ander een spraakgebrekje vanwege een operatie en dat je dan allebei moet lachen.
En dat je een (schoon)broer hebt die nooit zeurt dat je niet belt en zelf belt.
Dan is t leven zo slecht nog niet
dikke knuf