Denkend aan Holland
zie ik breede rivieren
traag door oneindig
laagland gaan,
…..
Het begin van het gedicht van Hendrik Marsman dwaalde door mijn gedachten in de afgelopen periode. Vooral het ‘denkend aan’ kwam vaak langs.
Zeventig jaar geleden is mijn vader overleden en sinds een paar jaar weet ik pas hoe alles in die periode, net na de bevrijding van mijn geboortestad Groningen, is verlopen. Ik weet de feiten en de omstandigheden dankzij het boek “Gevangen in het veen” van Pieter Albers en mijn neef Ekke Fuchten die mij daarop wees.
Sindsdien is er veel gebeurd en heb ik veel gedacht aan die periode toen ik als mensje van anderhalf jaar mijn vader moest missen.
Ik heb geprobeerd mij te verplaatsen in het leven van mijn vader in zijn laatste levensweek en dat opgeschreven in “De dagen in april”.
De Gemeente Leer in Duitsland, waar mijn vader en zijn vier medeverzetsstrijders zijn omgekomen, heeft de mannen geëerd met een tweetal gedenkplaten om ook de inwoners van die stad te laten weten wat er is gebeurd. Alles is te lezen op mijn website www.fielstra.nl .
Dat denken aan Holland werd ook denken aan Duitsland en inmiddels denk ik er heel anders over dan toen ik opgroeide met ‘moffen’.
Denken kan vermoeiend zijn maar ook heel heilzaam werken.
Wij zullen ons denken moeten blijven delen met de volgende generaties zodat zij weten dat vrijheid heel kostbaar is.
En vergeet ook niet mee te delen in het denken van jonge generaties. Zij hebben een frisse kijk en stellen vragen waarop je het antwoord niet altijd weet.
Het houdt je jong en laat zien dat de wereld zo slecht nog niet is.