Toon Hermans zei het al lang geleden dat je pas een vriend hebt als die met je kan lachen en grienen.
Maar je hebt ook vrienden voor een speciaal doel. Bijvoorbeeld een wandelvriend waarmee je regelmatig een eind gaat wandelen en de dingen des levens bespreekt.
Of een voetbalvriend waarmee je het wel en wee deelt van de favoriete club; hetzij voor de televisie, hetzij langs de lijn van het veld. Samen gras snuiven kan heel gezellig zijn.
Zo zijn er veel vriendschappen mogelijk waarin je deelt met de ander en dat kan gewoon heel gezellig maar ook heel verrijkend zijn.
De ontwikkelingen op het gebied van communicatie gaan in een razend tempo. De tijd dat het schrijven van een brief, die enkele dagen later door de geadresseerde werd ontvangen en rustig werd gelezen, ligt nog niet ze heel lang achter ons maar weinigen weten hier nog iets van. Even een mailtje of sms’je sturen is de normaalste zaak van de wereld geworden. Een afspraakje maken of een relatie zoeken kan ook al gemakkelijk via de lijnen en stralen van het Internet.
Maar, een website opzetten om “vrienden” te verzamelen die ongeveer van dezelfde dingen houden gaat mij een beetje te ver. Het is een sport geworden om zoveel mogelijk vrienden te verzamelen. Ik hoorde iemand enthousiast roepen dat hij al bijna driehonderd vrienden had. Als je hierover even nadenkt, is dit eigenlijk heel zielig of zielloos.
Als ik kan kiezen tussen het zitten achter de computer met een cameraatje en vele gelijkgestemden binnen toetsenbordbereik of het delen van lief en leed met een levend kameraadje dan kies ik absoluut voor het laatste. Samen lachen en grienen terwijl je elkaar kunt zien en voelen is naar mijn mening toch echte vriendschap.