Je bent nog maar net geboren of er wordt al gedacht aan het opvangen van de afvalstoffen uit je kleine lijf. Tussen de benen door en om de heupen heen krijg je een luier aangemeten die, na jouw bijdrage erin, weer wordt weggegooid.
Mijn kinderen zijn nog opgegroeid met de katoenen versie. Na gebruik werden ze uitgespoeld, gewassen en gedroogd zodat ze weer opnieuw konden worden gebruikt. Lijnenvol met van die witte lappen waren de zichtbare vlaggen van de nieuwe wereldburgers.
Veel mensen die op oudere (en soms jongere) leeftijd in een tehuis wonen, kunnen niet meer onthouden dat het plassen en drukken op het toilet gedaan moet worden. Ze zijn bijvoorbeeld vergeten de vergeetpil in te nemen. In sommige instellingen worden luiers ook wel eens misbruikt. Bij een tekort aan personeel is er vaak weinig tijd om bewoners tijdig naar het toilet te begeleiden. Soms is het ‘pamperen’ ook een teken van onmacht van goedwillende verzorgenden die het niet meer overzien of aankunnen.
Tussen die eerste en laatste luierperiode speelt zich het leven van de meeste mensen af. Soms is dat heel lang en soms korter; maar er is gelukkig voor de meeste mensen een periode zonder luiers.
Vaak denken we er niet aan maar dan ineens worden we ermee geconfronteerd. Bijvoorbeeld bij de geboorte van je kleinkind(eren). Of als je een van je ouders moet meehelpen een plek in een laatste woonvoorziening te vinden. De aftakeling wordt dan vaak ingezet en de luiers zijn in de verte zichtbaar.
Laten we de periode ertussenin goed gebruiken en waarderen.