Het werd weer een mooie dag, tenminste wat het weer betrof. Als het over de “toestand in de wereld” ging, zoals ene meneer Hilterman vroeger op de zondagmiddag altijd zei, dan was het weer niet zo mooi. Hij hield het nieuws een beetje bij maar maakte zich er zeker niet zo druk over Toen hij de gordijnen open deed voelde hij direct de zon.. Hij had ook niet geweten dat er zoveel deskundigen in dit land en de rest van de wereld bestonden. Straks ging hij, met een vers gestopte pijp en een heerlijke kop koffie op zijn balkon zitten. Om te genieten van het weer, een praatje met de buurvrouw of een voorbij fietsende kennis.
Sinds een jaar of zeven woonde hij hier. Nadat zijn vrouw was overleden en het huis voor hem alleen veel te groot werd, was hij op zoek gegaan naar een beetje gemak. Kleiner wonen in een appartement op de eerste verdieping van een serviceflat. Service, daar hield hij van. En natuurlijk van zijn pijp met geurende tabak. Vanwege de toestand in de wereld waren er ook in de serviceflat regeltjes opgesteld. Maar hij was niet zo van de regeltjes, hij koos graag zijn eigen weg. Volgens hem was het buiten ook heerlijk en zeker zo gezond om er te zijn en te genieten. Straks ook nog even beeldbellen met zijn kleinzoon die heel ver weg woonde. Als hij met zijn geurende pijp op het balkon zat kwamen vaak fijne herinneringen naar boven. Belevenissen van vroeger die vaak zorgden voor een glimlach om zijn mond.
Een uurtje later zat hij, met hoedje, zonnebril, korte broek, koffie en zijn pijp op het balkon. Genieten, daar werd hij steeds beter in. Ook in de om hem heen veranderende toestand in de wereld.
Apeldoorn, 18 juni 2020
Kees Fielstra