Aan het einde van een jaar zou er een moment kunnen zijn dat je gaat opruimen. Er kan veel gebeurd zijn in zo’n, meestal voorbij vliegend, jaar.
Gebeurtenissen van de afgelopen zomer kun je soms zo maar weer naar voren halen alsof het vorige week is gebeurd.
Er kunnen ook heel indringende belevenissen zijn gebeurd en die kun je niet even opruimen. Je kunt ze wel proberen een plaats in je geheugen te geven.
Hoewel je het wel zou willen kun je de grote wereldproblemen niet zo maar even opruimen.
Er is een uitdrukking die niet zoveel meer wordt gebruikt: “Waar een wil is, is een weg.” Ik heb het idee dat steeds meer de wil echt ontbreekt om tot oplossingen te komen.
Dieren kunnen, voor zover ik weet, niet zo opruimen als mensen dat kunnen. Dus doet de mens dat maar voor hen zonder dat ze er om gevraagd hebben. De afgelopen weken zijn honderdduizenden vogels (op)geruimd. Overvliegers laten wat naar beneden vallen en in de grote, hele grote, schuren met veel, heel veel dieren is het dan paniek. Dieren zijn helaas vaak geen dieren meer maar productiemateriaal voor vlees en andere zaken.
Tijdens het opruimen van een kast op mijn zolder kwam ik allerlei herinneringen tegen. In plaats van direct weg te doen las en keek ik nog wel eens wat door. Het plan om dat weg te doen paste ik dan aan en borg het weer zorgvuldig op tot een volgende opruiming.
Ik wens een ieder bij het begin van het nieuwe jaar een opgeruimd gevoel en ruimte in de geest voor goede en minder goede belevenissen.