Je kunt aandacht krijgen of vragen.
Als kind kreeg je soms meer aandacht dan je lief was. Je vader of moeder lette (meestal) goed op bij wat je deed en als dat niet goed genoeg was in hun ogen werd je daarop gewezen en kreeg je volledige aandacht.
Mocht je in het openbaar gedrag vertonen dat volgens de ‘normen’ niet zo gebruikelijk is, dan zorgt dat meestal wel voor al of niet gewenste aandacht. Luid staan roepen in een druk bevolkte winkelstraat trekt echt wel de aandacht.
Soms gaat de aandacht voor iets niet even spontaan en wil je, al of niet uit overtuiging, daarvoor wel aandacht vragen. Mensen kunnen heel bewogen zijn voor problemen bij de medemens, dichtbij of veraf. Ze vragen dan de aandacht van anderen om hun te helpen die problemen te verminderen of eventueel op te lossen. Ik heb veel bewondering voor mensen die hun leven soms geheel in dienst van de naaste stellen.
Enkele eeuwen geleden werd een gebeurtenis aan een boodschapper verteld en die reed vervolgens stad en land af om die boodschap, al of niet vervormd, door te geven. Sindsdien is er heel veel veranderd in de wereld van de communicatie. Er kwamen couranten en kranten en geluid en beeld en steeds snellere media. Een al of niet belangrijke gebeurtenis heeft maar net plaats gevonden of iedereen kan het al consumeren. Binnen al dat mediageweld vinden sommige mensen nog steeds dat ze onvoldoende worden gehoord en gaan vaak rare dingen zeggen of schrijven om maar onder de aandacht te komen. Bijvoorbeeld een discussie over een oer-Hollandse traditie in december die voor sommigen niet meer van deze tijd zou zijn. Met veel gedoe vragen ze daarvoor dan aandacht wat weer van alles oproept bij anderen. Er zijn zelfs mensen die niet zonder heel veel aandacht kunnen voor zichzelf of hun ideeën. Soms is dat heel gênant om te zien.
Ik dank u voor uw aandacht.