‘En nu moet je eens goed naar mij luisteren!’
De meesten van ons volwassenen hebben een herinnering aan bovenstaand zinnetje. Een van je ouders sprak deze uit als de discussie onderling was vastgelopen. In een ultieme poging het ouderlijk gezag te handhaven werden dan, meestal met stemverheffing, genoemde woorden uitgesproken. Soms had dat effect maar soms ook niet. Je dacht, of je zei het hardop, dat je het niet begreep waarom je naar de ander zou moeten luisteren. In de tienerleeftijd zijn dit sprekende beelden en woorden.
Onze GML (Grote Muzikale Leider) van het Sokkenbuurt Zeemanskoor had ons er al op voorbereid. Als we naar Duitsland gaan hebben we zeer waarschijnlijk een aandachtig publiek tijdens het zingen van onze liederen. Of het nu in het Duits, Engels of Nederlands is, men waardeert het dat er op het podium een muzikale prestatie wordt geleverd.
(In ons eigen land fungeren we soms als “zingend behang” en moeten we vooral voor onze eigen lol zingen.)
Bij het eerste optreden op zaterdag aan de haven van het mooie stadje Stade was het guur en nat. Toch waren er enkele tientallen belangstellenden om het koor uit Nederland te horen. En ze kregen waar voor hun geld! Want hun enthousiaste actieve luisteren werd door de zangers weer omgezet in enthousiast zingen. Het uurtje zingen was zo voorbij. En na een heel warm applaus kreeg iedereen ineens door dat het koud en guur was.
Ook bij de andere optredens op de zondag was er weer dat aandachtig luisteren en de waardering voor de zangprestatie.
Soms moet je niet teveel terug kijken maar waarderen dat een ander in een bevriend land naar je wil luisteren.