Al vele jaren stond zij aan het hoofd van de gekleurde familie Crocus en die werd ieder jaar groter.
Zij had de wind er goed onder maar dat was niet zo’n sterke benaming want er was de laatste tijd veel wind, heel veel wind. En soms kostte dat het bestaan van enkele leden van de familie. Maar de toename was ieder jaar groter dus daar was wel over heen te komen.
Soms gingen enkele leden van de familie er onderdoor vanwege de grote mensen die foto’s van hen wilden maken. Ze werden soms letterlijk onder de voet gelopen en konden daarna niet altijd weer overeind komen.
Sinds een paar jaar hadden ze de familie Klokjes als nieuwe buren gekregen. Die hadden niet voor het ruime grasveld gekozen maar waren onder een struik neergestreken.
Als de weersomstandigheden gingen veranderen kon zij dat voelen en nam vervolgens de bekende maatregelen. Iedereen werd dringend verzocht de bloemblaadjes te sluiten om de mooie binnenkant met het materiaal voor de vermeerdering te beschermen.
Tegenwoordig hadden de mensen namen voor de windjes bedacht. Dit jaar waren Ciara en Dennis als langs geblazen en het wachten was nu op Ellen. Zij vond dit maar grote onzin omdat er al vele jaren vele naamloze winden met flinke kracht waren gepasseerd.
Op deze zonnige morgen had zij iedereen opgeroepen om zich van de mooiste kant te laten zien. Het zou wel weer druk worden met “fotograafachtige” bezoekers. De kleinsten van de familie werden dringend verzocht nog even dicht te blijven voor een betere overlevingskans.
Met enig bravoure opende zij haar prachtige wit met paarse outfit en genoot van de warmer wordende zon.
Apeldoorn, 21 februari 2020
Kees Fielstra