Bij een drempel denk ik aan een verhoging of iets dergelijks die je op een of andere manier moet overwinnen. In een huis tussen verschillende ruimten. Of in een straat om de racers te temmen. Of bij een moeilijke beslissing om het alsnog toch te doen.
In mijn jonge jaren (al heel lang geleden) was het overgaan van het ene naar het andere jaar een behoorlijke drempel. Een nieuw jaar kwam er aan en dat was een hele verandering waar even bij werd stil gestaan. Als jongentje logeerde ik toen vaak bij mijn grootouders in Groningen. Op Oudejaarsdag liepen wij dan van het ene deel van de stad naar het andere naar een zus en zwager van mijn oma. Dat was een wandeling van ruim een halfuur maar dat was toen heel gewoon.
Gezeten bij de rood brandende kolenkachel staken de beide mannen dan meestal een hele mooie sigaar op en dat zorgde voor een laag hangende mistbank in de kamer. Koffie of thee met een oliebol hoorde natuurlijk ook bij die avond. Tegen twaalf uur pakte mijn opa de Bijbel, las een gedeelte voor en ging voor in gebed. In alle rust werd via de radio gewacht op de twaalf klokslagen en het volkslied waarna wij elkaar “veul heil en zeegn” wensten. Een glaasje jenever of advocaat (ook voor mij!) werd genuttigd en vervolgens werd de terugreis weer aanvaard.
We hadden de drempel naar het nieuwe jaar weer met gepaste eerbied genomen.
Ik denk er nog wel eens aan de afgelopen jaren. Nu we met een behoorlijk tempo de jaren uit en in gaan. Als ik de eerste dagen van het nieuwe jaar iemand voorspoed wenst voor dat jaar dan kom ik nog wel eens een verdwaasde blik tegen. Oh ja, het is een nieuw jaar.
Ik koester mijn herinneringen!
Apeldoorn 31 december 2019
Kees Fielstra