De website van Kees Fielstra

Een aantal jaren was ik buschauffeur. Een jeugddroom kwam na mijn pensionering uit: ik mocht eindelijk een bus besturen. Was het in mijn (jeugd)dromen een hele grote bus met veel mensen op grote routes; in werkelijkheid werd het een busje voor acht personen op routes door de dorpen in de buurt van Apeldoorn. Het werd dus de Buurtbus waar ik met veel plezier op heb gereden en voldoende belevenissen heb meegemaakt waarover ik een boek(je) zou kunnen schrijven maar dat komt misschien nog wel een keer.

De laatste jaren gaat het Sokkenbuurt Zeemanskoor regelmatig met de bus op stap naar verder gelegen optredens. Aangezien ik ook een enthousiast lid ben van dit koor mag ik iedere keer weer mee. Op de heenreis is het over het algemeen redelijk rustig in de bus en dat komt omdat het vaak nog vroeg op de dag is.

Na meestal een geslaagd optreden met ons toch bijzondere repertoire verzamelen we weer in de bus en wordt de thuisreis begonnen. De mannen van het organisatiecomité zorgen altijd voor de nodige, zelfs gekoelde, versnaperingen en door de voorzitter worden ook nog muntjes uitgedeeld. Hoe dichter bij Ugchelen hoe vrolijker de stemming in de bus. Voor sommigen is het wel eens jammer dat we er al weer zijn.

De bus wordt gehuurd van een bekend touringcarbedrijf uit de regio en een van de koorleden is de chauffeur. Afhankelijk van het aantal leden en eventuele meereizigers is de bus groot of heel groot.

Afgelopen zaterdag gingen we met de bus op stap naar een festival in Nijverdal. Bij het verzamelpunt kwam op de afgesproken tijd een behoorlijk grote bus aanrijden. En de bus was niet alleen heel groot. Van onder tot boven en van voor naar achter was de bus roze, heel roze. Het was de bus die was gebruikt bij de start van de Giro d’Italia in Apeldoorn.

Als koor hebben we meestal veel bekijks maar nu kwam daar ook nog het bekijks van de bus bij. Zo doen wij het als koor toch steeds net weer een beetje anders dan gemiddeld en ik vind dat we dit maar zo moeten houden.