Zolang er schepen zijn gemaakt is er ook een plek geweest om te rusten, te lossen of te laden.
Van eenvoudig uitgeholde boomstammen, zeil- en stoomboten tot moderne mega containerschepen. Hoe klein of hoe groot altijd is er een plek om even niet te varen. Er zijn ook heel veel liedjes gemaakt over het varen op zee:
Een botter die met man en muis vergaat.
Gered op zee.
Een plaats voor zeelui na hun dood.
Zeebonken met baarden.
De eerste en laatste zeereis van een ketelbinkie uit Rotterdam.
Een fijn café aan de haven.
Verlaten van de haven van Liverpool.
Een lange weg naar huis, naar Ierland.
Vrij zijn als de wind.
Komen en gaan van schepen op Katendrecht.
Om vijf uur op om naar zee te gaan.
Wie wil er mee naar Wieringen.
Intens houden van de zee.
Kabeljauw vangen bij Iseland.
Het zeekasteel de Batavia.
Ode aan het laatste zeilschip.
De walvisvangst bij Groenland.
Whisky en bier voor de Wieringers.
Met de wind op de kont naar huis.
Hollands glorie door de eeuwen heen.
De zee die leeft in de zeeman.
Heimwee naar Tahiti.
Dromen om terug te komen in de haven van Amsterdam.
De enige echte vrouwelijke kapitein.
Verleiding in Amsterdam.
Van Engeland naar Botany Bay in Australië.
Alleen maar water om ons heen.
Zeilend naar huis.
Veel van de liedjes over de zee en de bemanningen werden onlangs op een mooie zondagmiddag gezongen door het Sokkenbuurt Zeemanskoor bij ‘De Oude Haven’, een kroeg bij het Kanaal in Apeldoorn.
Ik was er bij en heb weer lekker meegezongen. Zingen bij dit koor is een voorrecht en een heerlijke hobby!