Buiten is het 9 graden, binnen is het 25 graden en ik zit klaar.
Hij komt er aan zeggen ze. Maar ze zeggen zoveel, soms weet je het niet meer. Gisteren zeiden ze ook al dat hij kwam maar ik heb niks gezien. Of was dat vanmorgen? Ik weet het even niet meer, de dagen zijn soms zo verwarrend.
Nu beginnen die mannen daar vooraan liedjes van hem te zingen. Zou die nou echt komen?
Daar is hij! Met een heleboel knechten. En ze zijn allemaal zwart en zo hoort dat ook te zijn. Laatst was er op de televisie een knecht met groene strepen. Nou dat was geen gezicht. Had hij beter niks op kunnen doen. Want een onzin allemaal van die bemoeials.
Oh jee, hij komt nu echt naar voren gelopen. Als hij nou maar niet te dicht bij komt. Ik vind het toch wel weer een beetje eng.
Ja hoor, hij komt naast me staan en geeft een hand. Hij vraagt ook hoe het met me gaat maar dat zeg ik lekker niet, ik krijg het wel heel warm.
Nou gaat hij op die stoel zitten. Hij heeft wel een heel mooie tabberd aan. Het is wel rumoerig in de zaal maar gelukkig praat hij door een microfoon. Hij leest ook nog een gedicht voor, heel mooi.
En hij gaat zingen! Over zijn zwarte knecht en dat hij daar zoveel van houdt. Och, dat is wel heel lief van hem.
Nu is het pauze en gaat hij weer rond lopen. Gelukkig gaat hij nu de andere kant langs. Kan ik tenminste mijn chocolademelk even rustig opdrinken. Ik krijg er ook nog een ijsje bij. Nou dat smaakt ook wel maar had wel wat later gemogen.
O, daar gaat hij weer weg. Ik zal flink naar hem zwaaien want het was wel weer heel gezellig. Hij verliest bijna zijn mijter bij de deur maar het gaat net goed.
(Sinterklaas en zijn Zwarte Pieten waren met het Sokkenbuurt Zeemanskoor weer te gast in Randerode in Apeldoorn.)
Hartverwarmend