Ze kreeg wel vaker bezoek, meestal haar kleindochter als die van school naar huis fietste. Samen dronken ze dan een kopje thee met soms wat lekkers erbij.
Sinds ze in dit tehuis woonde was het leven toch minder leuk geworden. Natuurlijk wist ze af en toe wel dat ze hier was omdat ze vaak dingen vergat. Maar als ze de dingen wel kon herinneren was er meestal niemand die naar haar wilde of kon luisteren. Druk, druk, druk.
Vanmiddag kwam er geen bezoek bij haar op de kamer maar ging ze naar beneden naar de grote zaal. Met heel veel anderen zou ze dan kunnen luisteren naar liedjes van de zee gezongen door de mannen van de Sokkenbuurt uit Ugchelen. Natuurlijk wist zij wel waar dat lag!
Een beetje achterin had ze een plaats gekregen, ze kon alles mooi overzien.
Nadat de mannen allemaal leuke en droevige liedjes hadden gezongen werd iedereen verzocht om “Sinterklaasje kom maar binnen met je knecht” te gaan zingen. En ja hoor, daar kwamen de Pieten en er achteraan de Sint. Wat zagen ze er mooi uit! In het voorbij lopen kreeg ze van de Sint een hand en een knikje. Goh, dat was haar nog nooit overkomen.
Na een toespraakje voor de vrijwilligers en medewerkers ging de Sint zelf ook zingen, mooi hoor! In de pauze kregen ze lekkere warme chocolademelk en een heel koud ijsje; wat een verwennerij!
Nadat de Sint weer was toegezongen en uitgezwaaid gingen de mannen nog even door met het zingen van mooie liedjes.
Aan het eind van de middag was ze weer terug op haar kamer. Ze was wel een beetje moe maar ze had een heel gezellige middag gehad.
Ze moest proberen alles goed te onthouden want als haar kleindochter weer langs kwam zou ze haar alles vertellen.