Als je in het verkeer het er levend van af wil brengen moet je behoorlijk uitkijken. Er zijn regels opgesteld, heel veel regels, maar die worden door veel verkeersdeelnemers op een eigen wijze nageleefd.
Als ik bij de kust ben mag ik heel graag uitkijken over zee. De kop in de wind en de zon en soms heel even de ogen dicht om voluit te genieten van de geluiden van de branding en de tetterende vogels.
In de loop van de winter begint er bij mij steeds iets te kriebelen. Een gevoel van achterlaten en vooruit kijken. Met een beetje fantasie kun je het voorjaar gaan ruiken.
Deze winter heb ik dat gevoel des te meer omdat het geen gewone winter is. Niet qua temperatuur zoals we dat gewend waren en zeker niet vanwege de opgelegde regels.
Daarom is het nu belangrijk om jezelf te concentreren op wat gaat komen. Want dat het gaat komen staat voor mij vast. Seizoenen hebben hun eigen ritme en daar kan de mens niet zoveel aan veranderen. Soms wisselt het wat eerder en soms wat later. Maar dat het gaat wisselen van donker en nat en koud naar warmer en zon en droog dat is zeker.
Met melancholische Griekse muziek op de koptelefoon en de oogjes toe kan ik bij mij van binnen een terrasje met een hapje en een drankje oproepen en er al van genieten.
Het komt er weer aan en ik kijk er naar uit!!