Er zijn grote en kleine waterstromen. Die van hoge bergen naar de zee gaan of die van een bron omhoog komen en zachtjes afdalen in de bossen.
In hun reizen langs de oevers beleven de stromen allerlei avonturen. Dorpjes en steden trekken voorbij en de schepen worden door hen op de rug gedragen. Stromend water kan fascinerend zijn.
De mens kan al heel lang praten. Weinig praten, veel praten, dom praten, zeurderig praten, intelligent praten, het kan allemaal. Vaak komen er stromen van woorden uit de menselijke mond. Soms is het beter om niet te praten.
Een andere stroom is de elektrische stroom. Die kun je niet zien maar wel voelen.
Deze stroom wordt gemaakt door mensen. Soms door waterkrachtcentrales bij de meren in de bergen. Vaak door kolencentrales zo lang deze grondstof er nog is tenminste. Steeds vaker wordt gebruikt gemaakt van wat de natuur ons te bieden heeft. Met wind kun je molens laten draaien en met panelen kun je de zonnekracht opvangen en zo stelt de natuur de ingrediënten gratis ter beschikking voor de elektrische stroom.
In stromen zijn meerdere combinaties mogelijk zoals drijven in een bootje op de rivier met een stroompje wijn en een fijn gesprek.
Een minder goede combinatie is die van water en elektrische stroom. Tijdens een optreden van het Sokkenbuurt Zeemanskoor op het water van het Apeldoorns Kanaal lag daar ineens een contactdoos met stekkers in het water. Een deel van de stroom viel uit en de geluidsman werd visser. Even later was er weer stroom genoeg om het geproduceerde mannengeluid nog verder te versterken.