Tijdens een van de vele heerlijke Griekse vakanties in de jaren negentig waren we voor een paar weken neergestreken op het mooie eiland Samos. We gingen altijd naar die eilanden waar het nog niet zo druk was en Samos was daar een van. Ons appartement was een van de zes op de eerste verdieping van een door de eigenaar zelf gebouwd pand. Het benodigde geld had hij in de vele jaren ervoor verdiend met hard werken bij twee werkgevers in Duitsland. Hij had het vernoemd naar zijn dochter: Chrys Marie en was er terecht zeer trots op. Als wij op ons kleine balkon zaten, meestal met een heerlijk lokaal wijntje, keken wij een eindje verder naar links uit op een omheind terrein met een schuurtje. Iedere avond tegen zonsondergang kwam er een kleine en zeer oude pick-up aanrijden. Een vrouwtje op leeftijd reed het terrein op en parkeerde bij het schuurtje. En dan kwamen ze uit alle hoeken en gaten aangerend en gevlogen: de kippen. Vanuit het schuurtje werd het voer voor die dag gepakt en uitgestrooid. De gelegde eieren werden verzameld in een emmertje en na een halfuurtje vertrok het vrouwtje weer. Als vakantieganger had je alle tijd om dit ‘spektakel’ te bekijken. Tijdens een van die voermomenten borrelde bij mij het volgende naar boven. In Nederland heetten deze kippen dan scharrelkippen maar hoe zou dat in het Grieks zijn. Ineens wist ik het! Het scharrelen van de kippen in Griekenland noemde ik vanaf dat moment: Kippenlopenlos. Als je dit uitspreekt lijkt het heel veel op een mooi Grieks woord.
Apeldoorn, 23 maart 2023
Kees Fielstra