De website van Kees Fielstra

De mannen hadden er weer zin in die avond. Het was een jubileum en omdat ze er al vaak hadden opgetreden werden ze als “huiskoor” aangekondigd.

Bijna het hele Hollandse repertoire was gepland om die avond te zingen. Dat werd door de aanwezigen altijd wel herkend en ook was er de mogelijkheid om mee te zingen. Oude liedjes zorgden meestal ook voor oude herinneringen. Van “Het kleine café aan de haven” via de “Zuiderzeeballade” en het “Ketelbinkie” kwamen we vanzelf bij “De klok van Arnemuiden”.

 De Alzheimer vereniging in Apeldoorn vierde een jubileum en het Sokkenbuurt Zeemanskoor trad er op. En dat was altijd weer een feestje; voor de bezoekers maar ook voor de zingende mannen.

 Toen ik de zaal binnen liep om mijn plaats bij het koor in te nemen werd mijn naam geroepen. Ik keek om en zag mijn buurman van vele jaren geleden! Ineens gaat er van alles door je heen maar hij legde het mij direct uit. Zijn vrouw, mijn buurvrouw van vroeger dus, was met Alzheimer geconfronteerd. Ze woonde nog thuis en ging af en toe naar een dagbesteding maar toch, het vergeten was begonnen.

Ze kwam er ook bij zitten en gelukkig werd ik nog herkend. We spraken heel even over vroeger en de dagen van nu.

 Het was een onverwacht weerzien en ik heb die avond met extra veel enthousiasme voor mijn oude buren gezongen.