Toen mijn moeder na de oorlog opnieuw trouwde was dat met een Amsterdamse politieman. Het is al even geleden maar wat ik er mij zeker van herinner als knaapje van een jaar of zeven was het vervoer op die trouwdag. Na afloop werden we, tussen de cadeaus, teruggebracht in een zogenaamde ‘overvalwagen’. Dat was een soort bestelauto met bankjes dwars achterin onder een huif voor boeven en ander opgepakt gespuis. Tenminste in het dagelijks gebruik want op die dag werden de feestgangers er in vervoerd.
Overdag was de verplaatsing van de bruiloftsgasten geregeld in koetsjes met 1 PK. Waarschijnlijk was het huren van koetsjes in die tijd nog wat aantrekkelijker dan het huren van auto’s waarvan er nog niet zoveel waren. Maar het was best wel een beetje chique.
In de hoofdstad reed ook al jaren de tram als veel gebruikt vervoermiddel. De combinatie van een koetsje en tramrails was niet altijd even gelukkig en zo ook op die dag. Een van de koetsjes kwam vast te zitten in de tramrails en dat leidde tot de nodige hilariteit onder de inzittenden en voorbijgangers. Gelukkig werd het probleem opgelost en kon de feestrit worden voortgezet.
Er zijn al vele miljoenen in de afgelopen jaren uitgegeven aan de verbouw en restauratie van boten, woonstulpjes, vakantieoptrekjes, tuinhuisjes en andere bebouwingen en vervoermiddelen van het Oranjeklupje. Nu komt er weer een miloenenklus bij door de restauratie van het gouden koetsje. Hoeveel het kost moet kennelijk geheim worden gehouden maar dat geeft al aan dat het heel veel zal zijn. Dit vervoermiddel wordt eenmaal per jaar, ik herhaal eenmaal per jaar, gebruikt voor een ritje van enkele kilometers. Het is dan ook volkomen belachelijk dat hieraan zoveel geld wordt besteed. Geld dat ook op een sociale manier zou kunnen worden gebruikt. Bijvoorbeeld om de ouderen en gehandicapten in ons land een beetje zorg en aandacht te geven waar ze gewoon recht op hebben.
Schamen is een woord dat niet voorkomt in het Oranje Woordenboek.