De website van Kees Fielstra

Natuurlijk was vroeger niet altijd alles beter! Het was voor mijn gevoel wel overzichtelijk en veel minder gehaast dan tegenwoordig.

In de jaren vijftig en zestig ben ik opgegroeid in Amsterdam in een gezin van vader, moeder en drie kinderen. In een huis met een kleine woonkamer, een hele kleine keuken, drie slaapkamer(tje)s en een doucheruimte met boiler waar we eenmaal per week, heel zuinig, gebruik van mochten maken. Voor de rest van de week was er voor de dagelijkse hygiëne de wasbak met washandje en zeep. Het lijkt niet zo veel maar wij waren er tevreden mee. Bovendien was er ook niet veel meer betaalbaar en beschikbaar. Wij woonden in ‘Huisje Weltevree’.

Ondanks economisch mindere tijden zie ik soms programma’s op de televisie over het verbouwen van huizen, tuinen en ‘restylen’ van het interieur. Aan het einde van een uitzending volgt de ene verbazing de andere op en voor de meeste deelnemers zit geluk kennelijk in grote, in plaats van in kleine, dingen.

Ook komen er voorbeelden langs van mensen met een modern en groot huis met vele slaapkamers, badkamers werkkamers, speelkamers en rommelkamers. Toch zou men wel dringend behoefte hebben aan een derde badkamer met designtegels en zwevende blokken en bakken. Of een werkkamer met draaiend en inklapbaar plateau. Dit is voor mij heel erg een ‘Huisje Nooitgenoeg’

Veel kinderen groeien op in deze, voor mij, grote luxe. Als dit voor hen de standaard is hoe moet hun ‘Huisje’ er dan later uitzien? Misschien dat economisch minderde tijden positief kunnen zijn om alle vergaarde luxe, gedeeltelijk, in te leveren voor tevredenheid en samenwoon geluk.

Ik heb, evenals vele landgenoten met mij, inkomen moeten inleveren en dat is eigenlijk wel wennen na vele luxe jaren. Toch heet de plek waar ik woon en leef nog altijd ‘Huisje Weltevree’.