Heel veel ouders weten, ook als hun kinderen al volwassen zijn, nog de eerste dingetjes te herinneren. Het eerste boertje was niet fris van lucht en de golf die er achteraan kwam ook niet maar toch, het was de eerste. Het eerste geluidje was ook heel bijzonder. Bij veel ouders ging de vertaalmachine onmiddellijk werken en werd het geluid omgezet in ‘pappa’ of ‘mamma’ of welk ander mogelijk woordje ook. En dan opeens vertrok zo’n klein gezicht in een kramp en de ouders noemden dat gelijk de eerste glimlach.
Afgelopen zaterdag was er weer een gezellige middag in het verpleeghuis georganiseerd. Sinds een aantal jaren komt het Sokkenbuurt Zeemanskoor uit Ugchelen dan zingen voor de bewoners. Natuurlijk met vrolijke zeemansliedjes maar ook met Sinterklaasliedjes zo vlak voor de verjaardag van de Sint. Er is dan chocolademelk met speculaas voor de bewoners en ze krijgen allemaal een cadeautje. Ook is er een ijskar van de plaatselijke ijssalon.
En dan komt de Goedheiligman zelf ook nog binnen en wordt met gezang verwelkomd. Hier en daar worden handen geschud en wordt er naar de Sint gezwaaid vanuit stoel of rolstoel.
De Sint kwam ook langs twee bedden die naar binnen waren gereden. In een van de bedden lag een klein vrouwtje met slangen in de neus en de magere handen ineen gevouwen op de deken. De Sint ging dichter bij haar staan en pakte haar hand. Haar ogen gingen wijd open, ze herkende de bezoeker direct en de Sint werd begroet met een hele mooie en warme glimlach. Hij werd er van binnen zelf ook warm van.
Een eerste glimlach is mooi en hartverwarmend. Een glimlach op hoge leeftijd doet daar zeker niet voor onder!
Zo’n Sint gun je iedereen !