Net als de kinderen van vroeger kunnen de kinderen van nu zich nog steeds heerlijk uitleven op een kleurplaat. Ondanks alle moderne speeltjes zit in elk kind de wil en de kunst om zich op een tekening uit te leven. De openstaande vormen worden, al of niet volgens de bedoeling, ingekleurd met soms de meest gewaagde combinaties naast elkaar. Bij wedstrijden, bijvoorbeeld in winkels, kunnen de gemaakte kunstwerken prachtig naast elkaar aan een lijn hangen en trotse kleine kunstenaars wijzen hun ouders dan op hun exemplaar. Bij het uitdelen van prijzen kleuren dan de wangen rood.
Als tiener kun je, aangevuurd door gierende hormonen in je lijf, kleuren als een mooie rode appel bij contacten met de andere sekse. Zelf had je die reactie graag achterwege gelaten maar puberen vraagt soms om een kleurtje.
Ieder jaar trakteert de natuur ons weer op prachtige kleuren. In het voorjaar van niets naar tintelend groen in vele variaties.
Dat groen wordt vastgehouden tot het najaar en dan begint steeds weer de metamorfose terug. In eigen tinten gaat iedere boom zijn eigen gang. De rode, de bruine, de gouden en de gele kleur, alles is te zien voor wie het wil zien.
Ik ben meer iemand van de zomer met wat warmte aan mijn lijf. Maar als het toch weer kouder moet gaan worden is er eerst nog de gratis voorstelling in de natuur. Daar kan ik heel erg van genieten en zeg dan wel eens tegen de bomen om mij heen: “Jullie staan er weer gekleurd op”.