Vaak wordt er gezegd: “He, ik denk aan je” en soms blijft het daarna bij die woorden steken. Als zoiets tegen je wordt gezegd is er blijkbaar iets verdrietigs of vervelends met je aan de hand. Dan is het inderdaad heel fijn als er iemand aan je denkt en bijvoorbeeld een kaarsje voor je opsteekt. Soms voel je dan wel eens dat zoiets met je gebeurt en dat sterkt je weer om verder te kunnen gaan.
Om te denken aan degenen die je hebt gekend en er nu niet meer zijn op deze aarde, van heel dichtbij tot wat verder weg, moet je wel even de tijd voor jezelf en de ander nemen. Gedachten moeten namelijk wel de ruimte hebben om zich te ontwikkelen om op reis naar de ander te kunnen gaan.
Gezamenlijk denken aan dierbaren die zijn heen gegaan kan ook helend werken. Onlangs was er een herdenkingsdienst in de Grote Kerk in Apeldoorn waar veel mensen samen kwamen om te gedenken. De bijeenkomst bestond uit het lezen van troostende woorden, het maken van muziek, dansen en zingen. Dat zingen werd onder andere gedaan door een mannenkoor dat meestal liedjes zingt over de zee en alles wat daarmee te maken heeft. Voor deze gelegenheid was door de mannen ook een bijzonder lied ingestudeerd en dat had veel inspanning gekost. Het werd samen met een zangeres met een prachtige stem gezongen en bij velen in het koor en in de kerk was de emotie van lied in het lijf te voelen.
Het was een bijzondere gebeurtenis daar in Apeldoorn. Ik kan het weten want ik zong Gabriella’s song mee in het Sokkenbuurt Zeemanskoor uit Ugchelen. Met heel veel voldoening kijk ik op die avond terug. Het was een eer om daaraan te hebben meegewerkt.