Op een mooie zomerse en zeer zonnige namiddag in juni zaten wij op een terrasje aan het pleintje van een dorpje op een Grieks eiland. Een getapt nationaal biertje en een vers geperste jus d’orange stonden samen met een bakje pinda’s voor ons op het tafeltje. Op dat pleintje in dat dorpje is altijd wel wat te doen. Het is vlak bij het haventje en mensen gaan en komen over het pleintje en wat is er leuker dan mensen kijken en becommentariëren vanaf een terrasje.
Op een gegeven moment kwam er een politieagent op een motor het pleintje oprijden. Hij zette de motor naast een vijftal geparkeerde auto’s bij een parkeerverbodsbord, stapte rustig af, legde zijn helm op de motor en begon wat te rommelen in zijn motortas. Opeens ontstond er enige drukte op het pleintje. De eigenaren van vier auto’s liepen naar hun voertuig en reden die van het pleintje af, soms vlak langs de agent. Er bleef er dus een staan en zo te zien was dat een huurauto en dus van een toerist. De agent had inmiddels een opschrijfboekje en een pen gevonden en begon een bon uit te schrijven voor de overgebleven auto. Hij bevestigde deze achter de ruitenwissers, borg zijn boekje en pen weer op, zette zijn helm op, startte de motor en reed rustig weer van het pleintje weg. Er waren sinds zijn komst slechts een tiental minuten verstreken waarin ineens veel was gebeurd.
Bij navraag bleek dat dit een zeer gebruikelijk ritueel is en dat meestal de toerist dus de bon, van eenenzestig euro, mag betalen.