Graag kijk ik naar wielerwedstrijden op de televisie. Bij voorkeur de wedstrijden die worden uitgezonden door Sporza op de Belgische VRT en dan bij voorkeur worden voorzien van deskundig commentaar van Michel Wuyts. Zelfs een lange en saaie etappe van een grote Ronde weet hij te voorzien van gedoseerde en interessante achtergrond informatie.
Bij het zien van die wedstrijden gaat het mij niet alleen om het verloop van de wedstrijd. De beelden, bijvoorbeeld vanuit een helikopter, van de omgeving zijn ook vaak prachtig om te volgen.
Die natuur waar de renners doorheen rijden is dus vaak mooi maar…… daar moet men ook zorgvuldig mee omgaan vind ik! En hier ligt een groot gevaar op de loer. Tijdens zo’n koers is het meestal warm en wordt er veel gedronken. De drinkbussen zijn soms nauwelijks aan te slepen. Maar wat gebeurt er met de lege drinkbussen? Juist ja, die worden zonder pardon aan de kant van de weg gegooid of komen in de naastgelegen bossen of weilanden terecht.
Een eenvoudige berekening heeft mij geleerd dat dit er in een seizoen tenminste tussen de drie en vier miljoen (!) zullen zijn.
Onverteerbaar plastic in de natuur blijft er vele jaren liggen en dit is voor mij onverteerbaar.
Zondag 15 mei, begin van de avond. Mijn lijf zit nog vol van de spanning van die middag. Ouderwets luisteren naar de radio en je eigen wedstrijd beleven: heerlijk! Vooral ook als het resultaat dusdanig is dat je al voor de dertigste keer de beste van het land bent.
Er komen twee bussen in beeld van een Twentse busonderneming met daarin Amsterdamse kampioenen. Het is eigenlijk een tegenstelling in zichzelf die dag maar ik geniet ervan met volle teugen!