De vader en zijn drie zonen lopen voorover gebogen tegen de wind. Ze hebben net de bijeenkomst bijgewoond en zijn op weg naar huis. Er wordt niet gesproken, een ieder is met zijn eigen gedachten nog bij de woorden van de voorganger. Het was niet mis te verstaan wat hij had gezegd en de teksten uit het heilige boek hadden zeer tot de verbeelding gesproken.
Als ze bij hun huis zijn aangekomen zien ze de brandende lichtjes door de gordijnen. In de hal ruiken ze de geur van de door de vrouw en moeder gemaakte maaltijd en nemen ze hun plaats aan tafel in. De maaltijd wordt in stilte genoten en na afloop leest de vader nog enkele woorden voor uit het heilige boek. De vrouw ruimt de tafel af en gaat de afwas doen. De man en zonen hebben zich inmiddels op de bank geïnstalleerd, hebben de krant onder elkaar verdeeld en lezen.
Dit tafereel zou zich hebben kunnen afgespeeld in een grote stad in ons land. Een vader met zijn zonen die terugkeren van een dienst in de moskee.
Het zou zich ook hebben kunnen afgespeeld in een klein dorp op de Veluwe. Een vader met zijn zonen die terugkeren van een dienst in een christelijke kerk.
Een andere plaats van handeling zou de Gazastrook geweest kunnen zijn of Belfast of ……. .
We zouden misschien eens wat meer aan dit soort taferelen moeten denken in plaats van steeds teveel aandacht aan het extreme te schenken of weer klaar te staan met de (voor)oordelen over ‘andersdenkenden’. Want wie zijn wij dan wel dat wij kunnen bepalen wat anderen moeten denken?