Als ik als kind met mijn moeder ‘overlegde’ om iets gedaan te krijgen of iets niet te hoeven doen dan probeerde ik alternatieven te bedenken. Vaak zei ik dan dat als ik dit of dat nu wel of niet zou doen of ik dan kreeg waar ik om vroeg. Na niet al te lange tijd eindigde dit ‘overleg’ meestal met de woorden van mijn moeder: “As is verbrande turf.” Ik begreep daar niks van maar het was wel einde discussie. Ik heb later dit soort argumentatie bij mijn eigen kinderen wel eens gebruikt maar dat hielp niet.
Als ik vroeger iets meer zou hebben geweten over hoe mijn leven zou verlopen met werk en relaties dan was het veel minder spannend geweest. En spanning, positief en negatief, is er zeker geweest. En nog!
Een beroemd versje over ‘als’ heb ik ooit aangetroffen op een Amelands toilet en luidt als volgt:
Als de haan niet kraait voor het morgenrood
dan gaat het regenen, of de haan is dood.
Lachen op het toilet is altijd gezellig.
Oh ja: “Als de hemel naar beneden komt hebben we allemaal een blauwe hoed.”