Als het werk bijna af is volgt er meestal nog de afwerking. Nog eens kritisch alles nalopen en bekijken en pas tevreden zijn als het naar de zin is. Als het is geworden zoals het plan was.Soms kom je ook wel eens tot de conclusie dat het gaande weg heel anders is geworden dan dat je had gedacht.
Nog niet zo heel lang geleden heette degene die je in een winkel hielp een bediende. Hij of zij bediende jou op jouw vragen en wensen om al of niet spullen aan te schaffen. In buurten of dorpen waar men elkaar goed kende werden ondertussen de laatste nieuwtjes uitgewisseld. Soms leek het wel op roddelen. Nadat alles was verzameld diende er natuurlijk wel te worden afgerekend. Naast de plakzegeltjes kreeg je al of niet wisselgeld terug en werd je vaak geholpen om de gekochte spullen in een tas te doen. Met een vriendelijke lach over en weer verliet je dan tevreden het pand.
Toen werden de dingen geautomatiseerd. Alles zelf pakken en op een lopende band zetten. (Ik heb die band wel altijd zien bewegen maar nog nooit zien lopen.) Als de aangekochte spullen in razend tempo waren gescand door de kassamevrouw of –meneer en achteloos waren doorgeschoven of gemept moest je snel afrekenen. De volgende klant stond alweer te wachten. Pasje in of tegen het apparaat en gauw de boel in de tassen frommelen.
Ik noem de kassa tegenwoordig maar een afwerkplek en mis de bediening.