De website van Kees Fielstra

Ze hadden gelijk maar doorgepakt. Al zoekend op internet naar dagjes uit waren ze de aanbieding van het nationale spoorbedrijf tegengekomen. Voor een paar euro’s een hele dag samen op stap met de trein, dat leek Berend en Dina Smalstra wel wat. En Dina had gelijk gezegd dat ze naar de zee gingen en Berend was mompelend akkoord gegaan. Om er helemaal een ‘feestelijke dag met drankmogelijkheid’ van te maken bestelden ze ook een taxi voor naar het station.

Mijmerend in de treincoupe keek Berend naar de voorbijglijdende bossen, weilanden en steden.
‘Het zal mij benieuwen,’ zei hij.
‘Wat zal je benieuwen,’ vroeg zijn vrouw.
‘Nou, of er ook veel mensen uit ons buurland zijn.’
‘Uit België?’ vroeg Dina.
‘Nee, uit Duitsland natuurlijk,’ antwoordde haar man op norse toon.
‘Hou nou toch eens op met dat napruttelen over de geschiedenis van inmiddels heel lang geleden.’
‘Toch kan ik er nog steeds niet goed tegen.’
‘We zien wel,’besloot Dina.

Met de zon op hun hoofden, de wind door de haren en hand in hand liepen ze langs de vloedlijn. Woorden waren teveel, gedachten waren genoeg.
Na een uurtje besloten ze op een terrasje de benen even uit te laten rusten.
Het glas rode wijn en de bijbehorende kaas en nootjes gleden er heel gemakkelijk in. Vooral het derde glas was heerlijk.
‘Mijn kop voelt een stuk lichter,’ zei Berend toen ze weer aan de thuisreis waren begonnen.
‘Die van mij ook,’ zei Dina, ‘en jouw handen voelden weer als heel lang geleden’. Heb je nog veel Duits gehoord?’
‘Nee, dat niet maar wel veel andere talen die ik niet verstond.’
‘Ja, de tijden zijn veranderd en de mensen ook.’

Op tijd gingen ze naar bed en ook toen herleefden de tijden van weleer.