De website van Kees Fielstra

Ze wisten het wel van elkaar. Als je al zo lang met elkaar leeft dan zijn woorden vaak niet nodig om met elkaar te praten.

De vele programma’s op de televisie en de uitputtende artikelen in de krant waren langs hun heen getrokken. Soms voorzien van commentaar van de een of een blik naar elkaar. Het was heel veel informatie van heel veel ellendige dingen en ze konden er niet zo veel mee.

Natuurlijk hadden zij wel een mening over hoe de dingen al of niet adequaat werden aangepakt. Vooral in eigen land werd de handelwijze van de bestuurders van het nodige commentaar voorzien.

Van lieverlee was er ook een soort berusting over hen gekomen. Als de halve wereld met elkaar slaags was en de velen die daarvoor vluchten over de wereld zwierven dan was dat niet zo maar op te lossen.
Bovendien werden de armen in eigen land steeds vaker vergeten omdat veel geld nu naar verre oorden verdween.

Dina keek op van haar borduurwerkje en nam nog een slokje van haar verse muntthee.
‘Berend, zullen we een doos met eten en wat kleine dingetjes voor de kinderen maken voor dat gezin aan het einde van de straat?’
‘Dat is goed, antwoordde Berend opkijkend vanuit zijn boek.
Na een kleine pauze vervolgde hij: ‘Zullen we dan de maaltijden tijdens de feestdagen ook weer wat sober houden net zoals vorige jaren?’
‘Natuurlijk, ik heb nog wat stamppot boerenkool in de vriezer en dat smaakt bij kaarslicht ook heel lekker.’

De glimlach van haar man gaf haar een heel vredig gevoel.