Aan het einde van een jaar kan de mens soms wel eens in een ‘zacht-treurige stemming’ verkeren; men noemt dit ook wel weemoed. Terugkijken op het afgelopen jaar, maar dat ging ook al weer zo vlug voorbij!
In mijn jeugdige jaren was er op oudejaarsavond ruim de tijd voor een terugblik. Tijdens een rustig gesprek, versierd met oliebollenlucht en grote sigarenrookslierten, werd er stil gestaan bij wat was geweest. De overgang naar het nieuwe jaar was een grensoverschrijdend gebeuren. Deze keer was het voor mijn gevoel de overgang van dinsdag op woensdag.
In een mensenleven vinden er gebeurtenissen plaats waar je later, om wat voor reden dan ook, weemoedig op terug kunt kijken. Een huwelijk, de geboorte van kinderen en kleinkinderen, een verhuizing, het einde van een relatie, zijn zo maar wat voorbeelden.
De feestdagen brachten wij door op het mooie eiland Ameland. Ver weg van drukte en gedoe. Als we wilden konden we van alles doen maar we hebben het meeste maar gelaten voor wat het was. Wel gezongen van een holy night en een stille nacht samen met een Ierse zanger in een pannenkoekrestaurant. Het was simpel maar het had wel wat.
Het vuurwerk van de jaarwisseling hebben we van verre gehoord en gezien. Ik heb er een paar mooie foto’s van gemaakt.
De reis naar huis bevatte weer veel weemoed. Het oprijden van de veerboot; na de overtocht het achter de dijk van de Waddenzee verdwijnen, zijn weemoedige momenten voor mij. Ook nu ik dit opschrijf komt de weemoed binnen.
Maar de treurige stemming is zacht en ook heel goed te doen met een kleine glimlach om de mond.
Weemoed is een mooi gevoel. Zacht maar toch een beetje scherp, verlangend en toch ook kunnen loslaten. Met weemoed terugkijken kan, maar ook de wetenschap dat volgend jaar er weer een momentje van weemoed zal zijn heeft ook wel wat.
Zowel kerst als oud en nieuw waren dit jaar “verplichte” familiedagen. Begin december was ons nieuwe jaar eigenlijk al begonnen vanwege ingrijpende gebeurtenissen, de ene positief, de ander spannend. Maar wat voor ons veel feestvreugde weg nam , waren de folders en folders met eten en nog meer eten. De decadente overdaad aan voedsel.
Dit jaar gaan we jullie voorbeeld volgen. Vuurwerkvrij park ( ivm de honden) ergens verstopt in de bossen. Boeken, spelletjes mee en een goede fles. Zo komen we de dagen wel door.
Voor mij is weemoed: je realiseren wat je hebt, hebt gehad, en waar je zuinig op moet zijn. Het houdt je scherp.