Eerst zijn er de sneeuwklokjes. Met bibberend steeltje komen ze er uit. Dwars door de sneeuw want daarvoor worden ze ook sneeuwklokjes genoemd.
Dan komen al gauw de crocussen. In verschillende tinten voorzien ze vele grasveldjes van kleur. Het Oranjepark in Apeldoorn is daarvan een prachtig voorbeeld.
En dan komen de narcissen. Veelal geel maar ook wit met prachtige hartjes.
Het zijn allemaal de aankondigers van een nieuw seizoen. De winter wordt achter gelaten en we kijken weer vooruit naar warmere dagen met zon. Als de zon schijnt zijn de mensen vaak ook blij.
Langs de slootkanten in de buurt van de dorpjes Hollum en Ballum op Ameland groeien nu ook weer volop narcissen. Het waren eerst enkelen bij elkaar. Maar ieder jaar worden het er meer.
Deze narcissen zijn jaren geleden geplant door een jongen van het eiland. Hij zat indertijd verschrikkelijk met zichzelf in de knoop. Zijn andere geaardheid werd niet geaccepteerd door zijn directe omgeving. Het werd hem allemaal teveel en hij had besloten een einde aan zijn leven te maken.
Maar voor hij tot die daad over ging had hij aan enkele vrienden laten weten dat hij bloemen had geplant langs de slootkant. Als die zouden opkomen zou men tenminste eenmaal per jaar aan hem denken.
Die enkele bosjes narcissen zijn in de loop der jaren hele bossen geworden. En ieder jaar weer spreekt men over hem en wat hij voor een ieder heeft achtergelaten. Met weemoed en een glimlach wordt hij dan herdacht.