Wat nu ‘Sier aan zee heet’ was vroeger de jeugdherberg ‘De Kleine Grie’. De leiding van dit jeugdige onderkomen was in handen van een ‘vader’, zo heette deze functie toen. Een voor mij bekende ‘vader’ toen was de heer Van der Molen. Dagelijks werd er vers gekookt voor alle jongelui en dat werd geleverd door de winkel (Vivo) van Douwe Bakker. Vader van der Molen kwam regelmatig daar de bestelling opgeven en op de afgesproken tijd werd het voedsel bezorgd. Dat ging met paard en (platte) wagen en dat was een oplettende bezigheid. Vanuit het dorp ging je de Oranjeweg af richting vuurtoren en daar vlak bij liep de weg omhoog naar de duinen. Iets verderop lag beneden in de duinen de jeugdherberg en de toerit naar beneden was een heel breed schelpenpad. De handrem een beetje aantrekken zodat het paard niet de wagen tegen de benen kreeg. Onderaan moest je direct rechts naar de keuken. Met een flinke vaart en luide stem dus de bocht om en hopende dat er niemand aan kwam.
Als de volle kratten en dozen waren afgeladen werden de lege spullen weer op de kar geladen en begon de terugreis. Met flinke taal werd het paard het schelpenpad omhoog gepraat en werd de terugreis begonnen.
Ik heb dit ritje vele malen gereden en soms met Douwe Junior. Dan deden wij wel eens de hellingproef bij het schelpenpad omhoog. Halverwege gestopt, een luciferdoosje bij het achterwiel en dan optrekken zonder dat het doosje kapot ging. Lukte soms wel maar meestal niet.
Een van de vele heerlijke herinneringen van mijn werkvakanties op Ameland eind jaren vijftig en begin jaren zestig.
Apeldoorn 6 augustus 2022
Kees Fielstra